Z dniem 1 lipca 2001 roku nowym kierownikiem warsztatu został Pan mgr Lech Żendarski, nauczyciel z wykształcenia, lubiący pracować blisko młodzieży. Jest człowiekiem bardzo aktywnym, lubi działać, nie lubi pracy za biurkiem.

     WYWIAD UCZESTNIKÓW WTZ
     Z PANEM LECHEM ŻENDARSKIM - KIEROWNIKIEM WTZ.

1. Jak Pan się czuje wśród nas?
- Bardzo fajnie.

2. Co Pan czuł, gdy dowiedział się, że zostanie kierownikiem WTZ?
- Bardzo byłem zadowolony, że Zarząd Koła podjął decyzję, że będę kierownikiem. Bardzo się ucieszyłem, ponieważ do tej pory, tam gdzie pracowałem, też miałem do czynienia z osobami niepełnosprawnymi.

3. W jaki sposób lubi Pan spędzać swój wolny czas?
- Wolny czas spędzam na działce.

4. Kim Pan jest z zawodu?
- Jestem nauczycielem.

5. Jaką dziedzinę sportu lubi Pan najbardziej, a może Pan uprawia jakąś
dziedzinę sportu, jeśli tak to jaką?
- Najbardziej lubię piłkę siatkową, ponieważ kiedyś grałem w drużynie piłki siatkowej w Liceum Ogólnokształcącym w Iławie . Na stan dzisiejszy nie uprawiam żadnej dyscypliny sportu. Biorę udział w formach rekreacyjnych organizowanych przez różne organizacje.

6. Czemu Pan tak rzadko się uśmiecha?
- Ja robię takie wrażenie? Może to tak tylko wygląda, ale ja jestem wesołym i kompromisowym człowiekiem. Nie zawsze wygląd zewnętrzny świadczy o człowieku, o jego poglądach i kontaktach międzyludzkich.

7. Jaki rodzaj filmu lubi Pan najbardziej ?
- Lubię filmy o tematyce wojennej i przyrodniczej.

8. Jakie jest ulubione Pana danie?
- Moje ulubione danie to frytki.

9. Z jakiego Pan jest znaku zodiaku?
- Jestem zodiakalnym Wodnikiem.

10. Czy Pan by coś chciał zmienić w swoim życiu?
- Na stan dzisiejszy nic nie chciałbym zmieniać zarówno w życiu prywatnym,
jak i zawodowym, wszystko jest w porządku.

11. Czy lubi Pan pokój numer 1?
- Kojarzy mi się z bardzo przyjemną funkcją, jaką wykonuję jako kierownik. Mam możliwość pracować i siedzieć za biurkiem ale nie tylko ja wolę więcej ruchu, często chodzę po korytarzu i po pracowniach. Niezbędne prace, które muszę wykonać, wykonuję za biurkiem. Resztę spraw załatwiam poza terenem warsztatu. Staram się w różnych instytucjach i organizacjach pozyskiwać wsparcie finansowe lub rzeczowe dla warsztatu.

12. Czy lubi Pan swoich pracowników.
- Lubię swoich pracowników i uczestników, i bardzo dobrze mi się z nimi
współpracuje.

13. Jaki rodzaj muzyki Pan preferuje i dlaczego?
- Najbardziej lubię muzykę disco polo, bo łatwo wpada w ucho.

14. Jaką markę auta lubi Pan najbardziej i dlaczego?
- Moją ulubioną marką samochodu jest Deawoo Matiz. Jestem zwolennikiem małych
samochodów.

15. Pana ulubiony kolor i cyfra?
- Mój ulubiony kolor to zielony, a cyfra to 25.

16. Czy posiada Pan szczęście w grach losowych?
- Niestety nie mam szczęścia w grach losowych i nic nie wygrałem.

17. Skąd u Pana zainteresowania osobami niepełnosprawnymi?
- Myślę, że początek zainteresowania osobami niepełnosprawnymi, przypada na czas gdy byłem prezesem Spółdzielni Mieszkaniowej „Praca” w Iławie. Osoby niepełnosprawne przychodziły do mnie z różnymi sprawami, np.: zorganizowania placów do gier i zabaw. Później rozpocząłem pracę w Specjalnym Ośrodku Szkolno- Wychowawczym przy ul. Kościuszki 25. Tam też miałem do czynienia z osobami niepełnosprawnymi. Prowadziłem zajęcia wychowania fizycznego z tymi osobami i wyjeżdżałem z nimi na różne imprezy. Po prostu lubię pomagać innym osobom, a tym bardziej osobom niepełnosprawnym.

18. Pana ideał kobiety?
- Lubię kobiety uśmiechnięte, wesołe i zaradne.

19. Czy ma Pan w planach wycieczki zagraniczne dla uczestników warsztatów?
- Jeśli tak to gdzie i kiedy? Moim marzeniem jest taką wycieczkę zorganizować dla uczestników. W tym celu odbywam wstępne rozmowy. Mam tu na myśli ewentualny wyjazd do Holandii.

20. Czy ma Pan swojego idola sportowego? Jeśli tak, to kto nim jest?
- Moim idolem sportowym jest Adam Małysz.

     Z okazji 10- lecia powstania naszego warsztatu chciałem przesłać najlepsze życzenia dla uczestników i pracowników. Chciałbym, aby następne 10-lecie nie było gorsze od tego. Na stan dzisiejszy jestem z pracy bardzo zadowolony, z uczestników i pracowników. Życzę sobie, aby w następnych latach było podobnie.

                 Dziękujemy za rozmowę - Ewa Strzyżewska, Jacek Baranowski